در زمانی که تاثیرات مرگ آور و اخبار ناگوار کورونا در ایران و جهان سیطره دارد، می توان از فرصت استفاده کرد و اقدام به پوشش و جبران اشتباهات گذشته کرد. اکنون که زندگی خود را در مخاطره و تغییر می بینیم، چرا شرایط را در حوزه های دیگر تغییر ندهیم؟
دائما در نوعی بلاتکلیفی و ترس بسر می بریم، مسائلی که از عدم آگاهی ما سرچشمه می گیرند. برای مثال از تاریکی می ترسیم؛ چراکه نمی دانیم چه چیزی در آن محیط تاریک انتظارمان را می کشد. این ویروس و عدم آگاهی از آینده و دوران «پسا کورونا» موجب شده تا حداقل بیشتر به محیط پیرامون خود اهمیت بدهیم و به لزوم بازنگری در سبک زندگی، رفتار، اخلاق و ... پی ببریم.
متزلزل بودن جایگاه افراد، بحران قطعیت در تصمیم گیری، ناکارآمدی انتصابات صورت گرفته، اصرار بر به کارگیری مدیران سطح پایین و عدم نظارت صحیح، موجب بروز ترس و اشتباهات نادرست در ورزش شده است. در آستانه المپیک 2020 توکیو، یعنی مهمترین رویداد ورزشی سراسر دنیا کورونا شرایطی را خلق کرده تا شاید به لزوم بازیابی و بازنگری در تصمیمات گذشته بیاندیشیم. رویدادی که خود تمام اخبار را به خود اختصاص می دهد اکنون تحت الشعاع این ویروس قرار گرفته و نه تنها به تعویق افتاده بلکه نزد مردم هم فراموش شده است.
درست در زمانی که این شرایط شکل گرفته، رسانه های ما به جمع آوری اطلاعات در خصوص گل های زده مسی به تیم های مختلف، یا کوتاه کردن موی سر رونالدو توسط همسرش، آیا لیگ برتر به اتمام می رسد و یا سرنوشت لیگ جزیره و لیورپول چه خواهد شد می پردازند. گویی چیز مهمتری نمی یابند و یا اهمیت ندارند. سال ها کنترل از راه دور فدراسیون والیبال و بلاتکلیفی در سرنوشت سرمربی تیم ملی، سرنوشت نامعلوم فدراسیون تنیس، همگانی، دو ومیدانی، فوتبال و ...، نتیجه اعزام کاروان ناموفق المپیک زمستانی جوانان لوزان، ناتوانی در تعیین مدیرعامل تیم های استقلال و پرسپولیس و وعده های توخالی در رابطه با سرنوشت واگذاری این دو باشگاه، التهاب بیش از اندازه سکوها در سال های اخیر، مهاجرت ورزشکاران، مسئله بانوان، فدراسیون تعلیق شده جودو، شکست های متوالی و ضررهای هنگفت مالی در دادگاه عالی ورزش(CAS)، مشکلات مالیات فدراسیون ها، ناتوانی در جذب اسپانسر، بدهی های مالی و تخریب وجهه کشور ایران نزد مربیان و ورزشکاران خارجی، سهمیه هایی که کسب نشده و صدها پرسش و مسئله دیگر.
بسیاری از مسائل بوده و هستند که در لا به لای اخبار فوتبال گم شدند و یا مغفول ماندند و این روزها که فرصت مغتنمی برای پرداختن به آنهاست در عوض حواشی فوتبال و گمانه زنی های نقل و انتقالات تابستانه پیش رو اهمیت بیشتری پیا کرده است.
حال که المپیک 1تا 2 سال به تعویق افتاده، آیا شانس کاروان ما بیشتر شده یا کمتر، این به عقب افتادن به ضرر ما می شود یا به نفع ما و صدها مسئله و موضوعی که طی این روزها و سال ها جوابی برای آن یافت نشده و به ورطه فراموشی سپرده شده اند. این گونه نباشد که از تعطیلی و تعویق ایجاد شده نتوانیم استفاده لازم را ببریم و مجبور شویم تا پایان این «فاصله گذاری» ایجاد شده صبر کنیم.
اکنون تمام رویداهای ورزشی تعلیق و سالن ها و مجموعه های ورزشی تعطیل شده اند. کنداکتور خالی تلویزیون حداقل در شبکه ورزش ظرفیت خوبی برای ایجاد تحرک و پویایی مردم در خانه هایشان دارد. با فرض بر اینکه مردم طرح «فاصله گذاری» را پذیرفته اند و از خانه خود خارج نمی شوند، به این معنی است که از حداقل فعالیت های جسمانی خود نیز محروم شده اند. دیگر خبری از فعالیت هایی مانند رفتن به محل کار، مدرسه و یا دانشگاه، رفتن به خرید، پارک و ... نیست. تلویزیون موظف است در این شرایط برنامه های را در راستای حفظ سلامت روحی و جسمی جامعه تهیه و تولید کند. بنا بر تحقیقات صورت گرفته فعالیت های ورزشی با توان متوسط می تواند 20 تا 30 درصد باعث کاهش عفونت های دستگاه تنفسی انسان شود. آموزش تمرینات تعادلی، هوازی و کششی با حداقل ابزارها و تجهیزاتی که در هر خانه ای یافت می شود می تواند اثرات مثبتی در تقویت سیستم ایمنی بدن افراد داشته باشد.
همچنین فعالیت ورزشی باعث کم شدن اضطراب ، جلوگیری از تنبلی و افزایش وزن، و کمک به تخلیه انرژی سهولت در خواب و بسیاری مسائل دیگر می شود. به قول کنفوسیوس: «به جای آنکه به تاریکی لعنت بفرستید، یک شمع روشن کنید».
ورزش با شور و هیجان بالذاتی که در درون خود دارد می تواند شمع این روزهای کم فروغ جامعه باشد. روزهای سخت و ناگواری که انشالله هر چه زودتر تمام می شود و جهان حیاتی دوباره پیدا می کند.
حسین محمدی