به گزارش منهای فوتبال، تیم ملی شمشیربازی ایران با ترکیب مجتبی عابدینی به عنوان کاپیتان، علی پاکدامن، محمد رهبری و محمد فتوحی در جام جهانی 2020 ورشو لهستان به مقام پنج رسید و توانست سهمیه المپیک خود را قطعی کند.
این برای نخستین بار است که شمشیربازی ایران با ترکیب کامل و در بخش تیمی در بازی های المپیک حاضر می شود.
آن چه که سابریست های ایران مدت ها در انتظارش بودند به دست آمد و حالا نوبت به مسئولان رسیده که حداقل برای یک بار هم شده برای پربار کردن کارنامه مدیریت خود برای تیم ملی سنگ تمام بگذارند.
رقابت با تیم هایی هم چون کره جنوبی، ایتالیا، مجارستان، آمریکا و ... کار آسانی نیست و شکست هرکدام از این تیم ها علاوه بر مسائل فنی احتیاج به حمایت و داشتن امکانات هم دارد.
وقتی تیم ملی ایران از نظر امکانات هنوز سروشکلی حتی شبیه به تیم های معمولی آسیا ندارد چگونه می توان از تیم اعزامی به المپیک انتظار مدال داشت؟ وقتی هنوز حقوق درخوری به سابریست ها داده نمی شود چگونه می توان از آن ها انتظار داشت بدون دغدغه و توجه به مسائل حاشیه ای فقط تمرین کنند و به سکوی المپیک چشم بدوزند؟
فدراسیون شمشیربازی باید بیش از این ها برای گرفتن امتیاز، اسپانسر و هرگونه کار اساسی در راستای حمایت از ورزشکارانش تلاش کند.
قطعا کسب این سهمیه المپیک بیش از آن که برای ورزشکاران و کادرفنی دلچسب باشد، برای رییس فدراسیون خوشحال کننده است چرا که او می تواند همین حالا ادعا کند که در کارش موفق بوده است.
حالا که سابریست ها بدون توجه خاص و در حد المپیک توانستند به توکیو برسند فدراسیون باید برنامه ریزی بهتری داشته باشد و تلاش کند در دیگر اسلحه ها نیز به شرایط مطلوبی برسد تا شانس حداقلی برای رسیدن به المپیک را داشته باشند؛ نه اینکه از همان ابتدا خط قرمز روی نام آن ها کشیده شود.
شبنم روحی