سال هاست که رقابت های دوومیدانی داخل سالن دهه فجر در تقویم فدراسیون وجود ایران دارد و اواخر دی یا بهمن این رقابت ها در آفتاب انقلاب تهران برگزار می شود.
بعد از اینکه چند سال عنوان بین المللی آن برداشته شد و رقابت ها کاملا داخلی بود؛ حالا چند سالی است که دوباره این عنوان به رقابت ها اضافه شده است.
اما نکته جالب توجه این است که بین المللی بودن تنها روی بنر و تبلیغات مسابقات وجود دارد و کشورهایی با کمترین کیفیت ممکن به ایران می آیند تا فقط لفظ بین المللی بودن به رقابت ها اطلاق شود.
افغانستان، مالزی، سوریه و ... از این جمله تیم ها هستند که به ایران می آیند و تاسف بارتر اینکه این کشورها هم با تیم اصلی به ایران نمی آیند.
رکوردهای پایین که در پایان مسابقات برجای می ماند گواه این موضوع است؛ حال آن که اگر فدراسیون به بین المللی نبودن این مسابقات رضایت بدهد یک صرفه جویی خوبی صورت می گیرد و حتی بودجه ای که به خارج از ایران می رود می تواند در اختیار دوومیدانی کاران داخلی قرار بگیرد.
متاسفانه در این مبحث وزارت ورزش هم هیچ گونه نظارتی ندارد و اصلا بررسی نمی کند که بودجه ای که برای برگزاری یک رقابت بین المللی درنظرگرفته چگونه هزینه می شود.
آن چه که برای فدراسیون هم مهم است استفاده از عنوان بین المللی در اخبار و مصاحبه هاست و کمترین اهمیت مربوط به خروجی این رقابت ها برای پیشرفت دوومیدانی ایران است. نکته مهم دیگر اینکه تاکنون هیچ بررسی برای میزان تاثیرگذاری این رقابت ها صورت نگرفته و همین مسائل و جزییات در نهایت باعث ساخته شدن امروز دوومیدانی ایران شده است که متاسفانه بعد از سال ها هنوز هم احسان حدادی تنها امید ایران به حساب می آید که البته او هم دیگر احسان سابق نیست!
شاید عنوان بین المللی فقط برای تبلیغ باشد چرا که حضور دوومیدانی کاران درجه دو و سه آسیا هیچ کمکی به دوومیدانی ایران نمی کند.
شبنم روحی