به گزارش منهای فوتبال، افزایش 30 الی 70 درصدی دستمزد مربیان ایرانی تیم‌های ملی والیبال البته آمار دهان‌پرکنی است، ولی وقتی پای اعداد اصلی به میان بیاید، تازه عمق فاجعه هویدا می‌شود.
فاجعه یعنی حتی با این افزایشِ قشنگ(!) هم دستمزد ماهانۀ مربی ایرانی، یک‌پنجاهم تا یک‌سی‌امِ دستمزد یک خارجی شاغل در ایران است.
علی فتاحی روزگاری مربی ملی بوده و با اجحاف در حق مربی ایرانی آشناست. این افزایش دستمزد در محدودۀ اختیارات یک سرپرست مقبول است، ولی مکفی نیست. در هیأت‌رئیسه باید اساسی‌تر به داد این بیداد رسید.
افزون بر دستمزدهایی که ظلم آشکار به سرمایه‌های وطنی است، از مصادیق وهن مربی ایرانی یکی هم این است که «روزمزد» است!
تاکنونِ لیگ برتر بیش از بازیکن و هوادار، رفتار برخی مربیان حاشیه ایجاد کرده؛ چراکه به‌جای مربیگری، به شلوغ‌کاری اشتغال دارند!
اعتراض‌های سریالی به داور، مشاجره با تیم حریف و اظهارنظرهای فرافکنانه، غیرمرتبط و بعضاً خلاف واقع و... .
همین ابتدای فصل با تذکر انضباطی باید ترمز این رفتارها را کشید، وگرنه به رسم ناخوشایندی بدل می‌شود که هزینۀ برچیدنش گزاف است.