سال قبل حسن یزدانی با شکست رقیب اصلی خود دیوید تیلور بهترین سکوی جهان را به خود اختصاص داد اما امسال این معادله به شکل دیگری رقم خورد و حریف آمریکایی پیروز حساس ترین مسابقه جهانی شد. به جرات می توان اذعان کرد این مسابقه در نظر یکایک ایرانی ها به دلایلی با نتایج کل تیم برابری می کرد اما متاسفانه و بر خلاف انتظار هم او و هم قاطبه نمایندگان ما در مصاف با رقبای آمریکایی نمایش قابل قبولی از خود ارائه ندادند. ضعف در آنالیز حریفان، قدرت بدنی کمتر و بی دفاع بودن در برابر زیرگیری حریفان از جمله نقص فاحش اکثر ملی پوشان آزادکار بود. فرنگی کاران ضعف های بیشتری داشتند. آنها هم در خاک و هم سرپا در حد انتظار ظاهر نشدند.
شانس آوردیم که روس ها غایب بزرگ مسابقات جهانی امسال بودند وگرنه چه بسا آزادکاران هم مانند فرنگی کاران هم از رفتن روی سکو باز می ماندند.وقتی نفرات شاخص ما در برابر حریفان اصلی خود از آمریکا و حتی ژاپن و ترکیه شکست می خورند و در کشتی فرنگی مقابل اروپایی ها و حتی نماینده چین ناکام هستند قطعا در صورت شرکت روس ها مشکلات دو چندان می شد. در جهانی صربستان فرنگی کاران جز تعداد معدودی عملکرد قابل قبول نداشتند. در کشتی آزاد هم قهرمانی چون رضا اطری که پیش از دیدار نهایی چند حریف نا آماده را از پیش رو برداشته وقتی به یک حریف قدرتمند به نام هیگوچی برخورد کرد حرفی برای گفتن نداشت و به فاصله کمتر از دو دقیقه ۱۰ امتیاز از دست داد و مغموم و دلشکسته صحنه را ترک کرد همانطور که محمدحسین محمدیان مقابل اسنایدر آمریکایی حرفی برای گفتن نداشت و در دیدار نهایی هم ضربه فنی شد! وضعیت حسن یزدانی پر امید ترین چهره تیم ملی بهتر از این دو نبود. در این میان می توان قاسمپور را یک استثنا تلقی کرد که با زیر گیری های استادانه خود مقتدارانه از سکوی جهانی بالا رفت و رحمان عموزاده خلیلی که با تکیه بر اراده و بی باکی خود از سکوی قهرمانی بالا رفت.
کشتی به ضعف مدیریت باخت
تنزل سه پله ای کشتی فرنگی و ضعف عملکرد کشتی آزاد گویای آن است که مدیریت کلان کشتی ضعف دارد. مسئولین فدراسیون کشتی که با ابواب جمعی خود در بلگراد حضور پیدا کرده بودند علی رغم تلاش رسانه ای های حاضر در آنجا و سعی وافر ایشان در بزرگنمایی، مجموعا در انجام وظیفه محوله موفق نبودند. مدیریتی که طی چند سال گذشته با ایجاد حواشی بسیار و هیاهو در داخل تلاش زیادی در اثبات حقانیت خود داشته موفق عمل نکرده است. به عبارت دیگر مدیریت اجرایی و فنی حاکم بر تیم های ملی از ریاست فدراسیون گرفته تا کادر های فنی آزاد و فرنگی در پیشبرد اهداف عملکرد موفقیت آمیزی نداشتند.این واقعیت، لزوم ایجاد تغییرات و تغییر خط مشی کنونی در فدراسیون را بیش از پیش بر ما نهیب می زند.