تا زمانی که المپیک در جریان است همه اخبار و گزارش ها معطوف به کاروان المپیک است. پس از پایان المپیک نیز همه به دنبال بررسی ناکامی ها، موفقیت و مسائل پس از این رویداد بزرگ هستند. این دل مشغولی ها و هیاهو و هیجان باعث می شود تا فراموش کنیم بازی های پارالمپیک هم وجود دارد و باید بزودی کاروان رشته های مختلف پارالمپیک هم عازم بزرگترین میدان مسابقه بین المللی شوند. از سعدی علیه الرحمه نقل است که روایت می کند: «پادشاهی پارسایی را دید و گفت هیچت از ما یاد آید گفت بلی وقتی خدا را فراموش می کنم». ما اساسا زمانی به سراغ ورزشکاران پارالمپیکی می رویم که با المپیکی ها کاری نداشته باشیم.

صبح زود از خواب بر می خیزم و مطابق عادت پی گیر اخبار المپیک می شوم. امروز بازی های المپیک  ۲۰۲۰ توکیو به تاریخ می پیوندد. در جستجوی اخبار ناب، تلفن همراه را چک می کنم. عده ای از دوستان روز خبرنگار را تبریک گفته اند. از قضا اغلب شان ورزشی نیستند. آنهایی هم که هستند مربوط به رشته تخصصی خودمان نمی شوند. با خود می اندیشم بالاخره پس از۳۰ سال قلم زدن در عرصه مطبوعات همین که تعداد قابل توجهی یادشان بوده امروز روز خبرنگار است باید قدردان بود. بی گمان قلم طی این سال ها تاثیر خودش را بر جای گذاشته. بگذریم از اینکه  خیلی از ما خبرنگاران بعد از سال های طولانی حضور در عرصه اطلاع رسانی نام و نشانی در دستگاه عریض و طویل فرهنگ و ارشاد نداریم.