به گزارش منهای فوتبال، شاید آخرین اظهارات جنجالی ازسعید معروف کاپیتان تیم ملی والیبال به دوره ریاست احمد ضیایی برمی‌گردد که تصمیم به برکناری خوش خبر گرفته بود و با واکنش تند سعید معروف مواجه شد. ضیایی از فدراسیون رفت و معروف هم در کمال آرامش از ابتدای اردوهای تیم ملی برای مسابقات سال ۲۰۱۹ به تیم ملی ملحق شد، اما بازهم اتفاقاتی باعث شده تا صدای اعتراض کاپیتان باتجربه والیبال ایران بلند شود.
معروف هم نشان داده بعد از مدت ها سکوت، معمولا توفان به پا می کند و این بار هم با یک پست اینستاگرامی به اظهارات برخی کارشناسان در روزهای اخیر واکنش نشان داده است. شاید برخی انتظار داشتند تیم ملی والیبال ایران بعد از نمایش مقتدرانه در دور مقدماتی برای اولین بار در شیکاگو روی سکو برود، اما این اتفاق نیفتاد.
در چند روز اخیر هم که بازنگشتن سعید معروف به همراه سایر بازیکنان به ایران و ماندن او در آمریکا برای گذراندن تعطیلات یک هفته ای به یکی از سوژه های حاشیه ای والیبال تبدیل شده و حتی صداوسیما هم به انتقاد از این ماجرا پرداخته است.
کاپیتان تیم ملی ایران متن زیر را در صفحه شخصی اش در اینستاگرام منتشر کرده و بار دیگر والیبال را دچار شوک کرده است:
«گرچه عادت کرده ایم که بعد از مسابقات ، بعضی ها فرصت عرض اندام داشته باشند و مهمل ببافند و اگر چه از بزرگان توصیه شده که جواب این ابلهان خاموشی ست، اما وقتی پا فراتر می گذارند و وارد زندگی خصوصی مان می شوند چاره ای جز واکنش مناسب نیست . هرچند می دانم هدف شان همین است که این طوری شاید سالی یکی دوبار اسم شان لابلای کلمات گفته شود بلکه عقده هایشان آرام بگیرد . برای این افراد معلوم الحال همان خوب بود که تیم ملی والیبال سالی دو سه مسابقه بدهد و بشود زنگ تفریح تیم های طراز اول آسیا ، چه برسد به تیم های طراز اول دنیا !!؟؟ بهتر است استعلام کنند و بپرسند که در این اوضاع و احوال و تحریم و فشارهای وحشتناک ، همین والیبال چقدر انگیزه و امید به جامعه تزریق کرده و چندصدهزار دلار نصیب فدراسیون(نه بازیکنها) کرده است . این جفای بزرگی ست به بازیکنان و کادر تیم ملی و زحمتکشان و عاشقان والیبال که بهترین پیروزی ها و تلاش های آنها نادیده گرفته شود. چشمشان ازفرط حسادت و بخل و فلاکت چنان کم سو شده که موفقیت های والیبال را نمی بینند و مثل آدم های فرتوت و بی مصرف(مفت خور) فقط نق می زنند و لفاظی می کنند. اصلا اهمیتی ندارد. هرچه شما روی اعصاب مردم پیاده روی می کنید ولى ما از همین مردم انرژی می گیریم و خواهیم گرفت. عاشق شان هستیم چنان که آنها دوستمان دارند. شما هم بهتر است از فرط عصبانیت سرتان را به در و دیوار بکوبید شاید آرام گرفتید. بدانید که مردم بهترین کارشناس هستند و گوش شان از مزخرفات و خزعبلات شما کار ناشناسان پر است . ما همچنان برای شادمانی و رضایت مردم بازی خواهیم کرد و به تشویق ها و هورا کشیدن های شان دلخوش خواهیم بود و انتظار دیگری نداریم. شما هم بهتر است بروید دم در صدا و سیما بخوابید شاید نوبت تان برسد و چهار کلمه حرف ناحسابی بزنید و پزش را به دور و بری هایتان بدهید که البته همین را هم از صدقه سر والیبالیست های تیم ملى و موفقیتهاى بیشمار انها دارید.
شب پره گر وصل افتاب نخواهد
رونق بازار افتاب نکاهد»
سعید معروف در خط پایانی متن منتشر شده از سوی خودش یک جمله بسیار تند و تا حدودی توهین آمیز منتشر کرده که شاید با واکنش هایی از سوی برخی از کارشناسان و مربیان والیبال همراه باشد. به هر حال با اینکه بازیکنان تیم ملی والیبال در روزهای اخیر به انتقادات پاسخ داده بودند، اما قطعا اظهارات معروف تندترین پاسخ به انتقادات روزهای اخیر بود! بدون شک این ماجرا می تواند جو تیم ملی را در آستانه شروع اردوها برای حضور در مسابقات سرنوشت ساز انتخابی المپیک تحت تاثیر قرار دهد و حاشیه هایی را مثل ماجرای سال گذشته برای معروف به وجود بیاورد.
به هر حال در این باره باید به چند نکته اشاره کنیم:
یک: نیل به هر حرفه و قرارگرفتن در هر جایگاه «سوگند» دارد. سوگند می‌خورند که شرافت حرفه‌ای را قربانی مطامع شخصی نکنند و به ماهیت شغل یا جایگاهی که در آن قرار می‌گیرند، متعهد باشند. گاهی ظاهری؛ مثل وکالت و طبابت. و عموماً باطنی؛ یعنی تعهد حرفه‌ای/قانونی.
دو: سنت آفرینش است که هر کس از سوگند خود خارج شود، باید در انتظار عقوبت باشد؛ چه قانونی، چه تقدیری. حالا می‌خواهد کسی باشد که تیم ملی را شخصی‌سازی کرده، مسؤول کمیته یا مدیری که از جایگاهش سوءاستفاده کرده و... یا یک رسانه که «بدون اجازه» به محدودۀ خصوصی و زندگی شخصی افراد وارد شده است.
سه: واقعاً به کسی چه مربوط است که دیگران تعطیلات خود را چگونه می‌گذرانند؟
چهار:همه‌گیرشدنِ ماندنِ سعید معروف در آمریکا محصول پاپاراتسی (عکاسی مخفیانه از حاشیۀ زندگی خصوصی چهره‌ها و انتشار آن) نبود. خبر هم نبود؛ بیماری جعل خبر (خبرسازی) بود که در ادامه با زردپردازی به شایعه‌پراکنی و شبهه‌افکنی کشیده شد.
پنج:در هر جامعه که دُز رعایت اخلاق به نزدیکای صفر رسید، می‌توان تعداد کسانی را که همچنان به سوگندشان پایبندند، شمرد!