به گزارش رویترز، منشور المپیک به‌صراحت اعلام می‌کند که بهره‌مندی از حقوق و آزادی‌های مقرر در آن «بدون هیچ‌گونه تبعیضی از جمله نژاد، جنسیت، مذهب، زبان، ملیت یا عقاید سیاسی» باید تأمین شود. با این حال، سیاست‌های جدید دولت ترامپ — شامل ممنوعیت ورود اتباع کشورهایی چون ایران، سودان، لیبی، سومالی، یمن و چند کشور آفریقایی — بار دیگر این پرسش را به میان کشیده که آیا روح منشور المپیک واقعاً در حال اجراست؟
اعلام رسمی اما مبهم
کیسی واسرمن، رئیس کمیته برگزاری بازیهای المپیک ۲۰۲۸، در نشست خبری مشترک با مسئولان کمیته بین‌المللی المپیک اعلام کرد: «دولت فدرال به روشنی نشان داده که بازیهای المپیک مستثنا هستند و ما بابت این درک و حمایت قدردانیم.» به گفته او، ورزشکاران، مسئولان فدراسیون‌ها و رسانه‌های دارای اعتبارنامه از ممنوعیت‌های اخیر متاثر نخواهند شد. اما این اظهارات، در حالی بیان می‌شود که در ماه‌های اخیر موارد متعددی از عدم صدور ویزا برای ورزشکاران کشورهای تحریم‌شده گزارش شده است. از جمله فدراسیون بسکتبال کوبا که اعلام کرد تیم ملی مردان این کشور به دلیل عدم صدور ویزا توسط آمریکا، از حضور در مرحله مقدماتی جام امریکا محروم شد.
تناقض در عمل و منشور
در حالی که منشور المپیک تصریح می‌کند «ورزش یک حق انسانی است و باید بدون تبعیض در اختیار همگان قرار گیرد»، به نظر می‌رسد عملکرد دولت آمریکا و واکنش منفعلانه مسئولان المپیک با این اصول در تضاد است. نیکول هوفرتز، رئیس کمیسیون هماهنگی IOC، در حمایت از موضع آمریکا گفت: “ما اطمینان داریم که مقامات محلی و فدرال آمریکا به مسئولیت بزرگ خود در قبال میزبانی بازی‌ها واقف هستند”.
منتقدان چه می‌گویند؟
دیوید بیر، مدیر مطالعات مهاجرت در موسسه کاتو، به روزنامه لس‌آنجلس تایمز گفته بود که دولت ترامپ از همان ابتدا به پردازش ویزا اولویت نداده و روند آن را کند کرده است: "هیچ نشانه‌ای از توجه به مسئله ویزای ورزشکاران دیده نمی‌شود؛ این می‌تواند به بحران بزرگی تبدیل شود". در شرایطی که کریستی کاوِنتری، رئیس جدید کمیته بین‌المللی المپیک، قرار است از ۲۳ ژوئن به‌طور رسمی جایگزین توماس باخ شود، مواجهه با سیاست‌های مهاجرتی آمریکا، یکی از نخستین چالش‌های حساس او خواهد بود. چالشی که نه‌تنها موفقیت المپیک لس‌آنجلس بلکه اعتبار جهانی جنبش المپیک را در معرض آزمونی جدی قرار می‌دهد.