چراغی که به خانه رواست...

تقدیر از این جهت که وی با وجود این همه مشکلات ریز و درشت در استان خود از جمله کاستی های مربوط به توسعه کشتی و حمایت از قهرمانانی چون امید آرامی دارنده مدال آسیایی نوجوانان که باوجودمشکلات فراوان همچنان به شهر و دیار خود وفادارند و مربیانی که برای امثال آرامی، غلامی، رخشانی، پودینه و دیگران زحمت می کشند اما هرگز حق زحمات و تلاش آنان در نظر گرفته نمی شود حاضر است ارقام قابل توجهی به مدال آوران المپیک اهدا کند.

در عین حال اقدام، نبی دهمرده رییس هیات کشتی سیستان و بلوچستان  قابل تامل است زیرا وی در حالی این گشاده دستی را از خود نشان می دهد که هیچ کشتی گیر سیستانی در جمع اردونشینان المپیک حضور ندارد زیرا  آنان هنوز به این پایه نرسیده اند تا به اردوی بزرگسالان آن هم  تیم اعزامی به المپیک فراخوانده شوند چه برسد به اینکه عضو تیم باشند.

کتمان نمی توان کرد که برخی از قهرمانان آینده دار این خطه به دلیل مشکلات معیشت و زندگی، با وجود شایستگی امکان ادامه ورزش را ندارند. بی گمان آنان اگر به معنی واقعی،مورد حمایت واقع می شدند، چه بسا توانایی پوشیدن پیراهن تیم ملی در رده سنی بزرگسالان را هم داشتند.

البته ما مدافع سرسخت حمایت مسئولان از قهرمانان اعزامی کشتی قبل از اعزام به المپیک هستیم و همچنان اعتقاد راسخ داریم، حامیان مالی و مسئولان باید قبل از سفر ملی پوشان به توکیو،آنها را  شارژ روحی کنند اما به هیچ وجه دوست نداریم رییس هیات یک استان محروم ولو از جیب خود برای مدال آوران هزینه کند. او اگر واقعا علاقه مند به حمایت از کشتی است، می تواند امکانات مالی خود را در جهت رشد و اعتلای کشتی استان و ایجاد انگیزه قهرمانان آینده ساز و مربیان کشتی منطقه خود به کارگیرد. جایی که به روایت سرمربی وقت تیم ملی، امید آرامی  به دلیل مشکلات مالی، مسیر زاهدان تا تهران را ساعت ها با اتوبوس طی می کرد تا خود را به اردوی نوجوانان برساند زیرا توان پرداخت هزینه سفر هوایی را نداشت.

تردید نداریم قهرمانان تیم ملی نیز چندان راضی به دریافت چنین هدایایی نخواهند بود.‌ در هر صورت شاید رییس هیات کشتی سیستان و بلوچستان پس از سفر به مجارستان در مقام سرپرست تیم کشتی نوجوانان اعزامی به رقابت های جهانی تغییر عقیده  داد و توجه خود را به کشتی استان معطوف کرد.