بارها هشدار داده ایم که از جیب خوردن بی آنکه اندیشه جایگزینی داشته باشیم،صاحب ثروت افسانه ای چون قارون را هم گدا خواهد کرد چه برسد به کسانی که مدام از نداری و مشکلات مالی داد سخن در می دهند و تیغ زبان به سمت و سوی مسئولین بالاتر بر می کشند . باور کنید با روند موجود و سیاست حاکم بر ورزش کشور نه تنها تهران و البرز و خراسان بلکه عنقریب در مازندران و خوزستان هم با آن همه استعداد و پشتوانه دچار قحطی کشتی گیر خواهیم شد. ما هم با قهرمان و مربی بزرگی چون اکبر فلاح ودلسوزانی چون او، همداستانیم که کشتی تهران نسبت به گذشته پسرفت داشته و انتظارات را برآورده نمی کند اما براستی این کم و کاستی ها تنها مختص تهران است یا استان های دیگر نیز با وضعیت مشابه و حتی بسیار بدتر از آن دست به گریبان و به اصطلاح، حال و روز خوبی ندارند. با توجه به سیاست های جاری در عرصه ورزش و فدراسیون، غیر از این هم نباید انتظار داشت. بنابراین تنزل جایگاه کشتی برخی استان ها با کنار گذاشته شدن یک یا چند نفر رییس هیات حل نمی شود بلکه برای بهبود شرایط ورزش اول و ترسیم نقشه راه آینده، نیاز به همگرایی، برنامه ریزی و هدفگذاری مناسب داریم. اینکه تصور کنیم مثلا با کنار گذاشتن برخی روسای شاخص و گوش شکسته هیات های مطرح می توان شاهد پیشرفت و ترقی یکباره کشتی در استان های مربوطه بود، عین خوش خیالی است. اگر چهره های شاخص و با تجربه کشتی در مقام رییس هیات نتوانند کباده کش گود کشتی باشند اسلاف آنان هرگز نخواهند توانست عملکرد بهتری از خود نشان دهند مگر در موارد استثنا و تحت شرایط خاص. پشتوانه سازی و اصلاح ساختار این نیست که دلمان را به کسب چند مدال جهانی بزرگسالان خوش کرده و از این رهگذر در بوغ تبلیغات خود و اطرافیان بپردازیم. باید به هوش باشیم که چنین ساده انگاری ها ما را از پشتوانه سازی و آینده نگری غافل کند.
کتمان نمی توان کرد که زنگ خطر مشکلات آینده کشتی مدت هاست به صدا در آمده و چراغ این ورزش ملی در بسیاری مناطق این مرز و بوم رو به افول نهاده. این روند منحصر به تهران، خراسان، قزوین و مناطق دیگر هم نیست بلکه گریبان اغلب استان ها را گرفته و راه چاره فروغ دوباره این چراغ جز با صرف هزینه های لازم، امکانات کافی و از همه مهمتر برنامه ریزی مناسب میسر نمی شود. اگر بتوان چنین امکان و‌پتانسیلی را فراهم ساخت امیدی به بهبود اوضاع وجود دارد در غیر این صورت سرعت پسرفت و تنزل همچنان فزونی خواهد گرفت.
فرض کنیم به هر دلیل ممکن، تعداد معدود روسای گوش شکسته هیات ها نیز کنار گذاشته شدند و جای آنها را افراد ناشناس گرفتند آیا در اصل موضوع تغییری ایجاد و بلافاصله نهال کشتی به بار می نشیند؟ آیا بهتر نیست متولی امر توسعه و تقویت کشتی جای اینکه تماشاگر معرکه و منتقد وضعیت موجود باشد در قبال مشکلات احساس وظیفه کرده و دامن همت به کمر بزند؟
یکی از وظایف متولیان فدراسیون های ورزشی از جمله فدراسیون کشتی در مقام مخاطب این نوشتار آن است که تلاش کنند بین نیروهای تلاشگر و زحمتکش و دست اندرکاران هیات های استانی فضای تفاهم و همدلی ایجاد و آنان را در مسیر پیشبرد اهداف متحد سازند. بدیهی است این مهم در صورتی تحقق پیدا می کند که مسئولین فدراسیون به جای انتقاد از زیر مجموعه های خود خصوصا روسای هیات های استانی راهبرد مشخصی را برای گسترش رشته ورزشی مورد نظر تعریف کنند.
اگر قرار باشد سیستمی به جای ترسیم فضای آرامش و اطمینان، منشا کشمکش، حاشیه و اختلاف باشد چگونه می توان امید به بهبود اوضاع داشت؟ اطمینان داشته باشید در چنین فضایی تغییر روسای هیات ها بی آنکه راهبردی مشخص و دقیقی در ورای آن ترسیم شده باشد راه به جایی نخواهد برد. افراد به تنهایی نمی توانند در مجموعه های تحت نظر خود تحول ایجاد کنند مگر اینکه مطابق برنامه کلی و در مسیر مشخص گام بردارند. در حال حاضر فدراسیون کشتی و فراتر از آن تشکیلات ورزش کشور فاقد چنین مسیر و هدف مشخص است با چنین اوضاعی، متهم کردن یک بخش از کارگزاران به کم کاری و اهمال، تمام ماجرا نیست بلکه باید ابعاد مشکلات به درستی سنجیده شده و راهکار اصولی در قبال آن ترسیم شود. یکی از مشکلات امروز در ورزش ما افتراق نیروهای خلاق و توانمند است که به جای حمایت و همکاری با یکدیگر در مسیر مخالف گام بر می دارند.
چه کسانی جز متولیان مربوطه می توانند اختلافات و دودستگی ها را به اتحاد و یکپارچگی تبدیل کنند؟ با این وجود متولیان ورزش و فدراسیون ها نه تنها تلاش نمی کنند بین نیروهای تلاشگر اما مخالف تفاهم ایجاد کنند بلکه در مواردی بر آتش اختلافات می دمند تا به اهداف مورد نظر دست پیدا کنند. از جمله وظایف کارگزاران فدراسیون کشتی تلاش در راستای ایجاد تفاهم بین روسای هیات های استانی و منتقدین آنان و پا درمیانی در رفع کدورت هاست. وقتی این مهم به بار نشست بزرگان و زحمتکشان با تمام وجود و دوشادوش یکدیگر به یاری کشتی شهر و دیار خویش بر می خیزند و اختلاف و گلایه جای خود را به اتحاد و همدلی می دهد. یکی از مشکلات اصلی امروز ورزش اول، همین دوگانگی و اختلافات فی مابین بزرگان است تا حدی که طرفین جز به قیمت حذف دیگری حاضر به همکاری نیستند. در این میان بر مسئولین فدراسیون فرض است تا به نحو مقتضی وارد عمل شده و کم و کاستی ها را در جهت موفقیت کشتی مرتفع سازند نه آنکه به نظاره گر صحنه بریده شدن شاخه درختی باشند که خود بر سر این شاخه نشسته اند.