به گزارش چاینا دیلی، در یک سالن تنگ که مساحت آن بهزحمت از یک اتاق نشیمن بزرگتر است، در شهر کارگری المنصوره در
دلتای نیل، دختران کشتیگیر روی تشکهای کهنه تمرین میکنند. زمین میخورند، دوباره بلند میشوند و صدای خنده و فریادشان
در میان دیوارهای رنگورورفته میپیچد.
در حالی که مصر موفقیتهای المپیکی خود در رشتههایی مانند کشتی و وزنهبرداری را جشن میگیرد، هزاران ورزشکار جوان
خارج از پایتخت، در باشگاههای کوچکی مانند این مجموعه، حدود ۱۳۵ کیلومتر دورتر از قاهره و بهدور از قطبهای اصلی
ورزش، به تمرین ادامه میدهند. باشگاه الشال و منشیه با وجود شرایط محدود، موفق به پرورش قهرمانان ملی در کشتی و جودو شده و
یکی از استعدادهای نوجوان آن نیز قرار است نماینده مصر در بازیهای المپیک نوجوانان باشد. این دستاوردها در شرایطی رقم خورده
که باشگاه با کمبود مزمن منابع مالی، تجهیزات فرسوده و نبود حمایت منظم دولتی مواجه است.
بر اساس آمار سازمان مرکزی بسیج عمومی و آمار مصر، در فاصله سالهای ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۳، جمعیت این کشور نزدیک به
یکسوم افزایش یافته، اما تعداد باشگاههای ورزشی بیش از چهار درصد کاهش داشته است. بخش عمده این باشگاهها بهصورت
خصوصی اداره میشوند و منابع مالی آنها محدود باقی مانده است. سخنگوی وزارت جوانان و ورزش مصر اعلام کرده این
وزارتخانه «حمایتهای مالی و غیرمالی کامل» از باشگاهها ارائه میدهد، اما این حمایتها متناسب با منابع موجود و برنامههای
وزارتخانه و از طریق فدراسیونهای ورزشی هر رشته تخصیص مییابد. با این حال، فدراسیونها اغلب ناچارند منابع دریافتی را
صرفاً به تیمهای ملی اختصاص دهند؛ موضوعی که باعث میشود باشگاههای محلی و پایه، همچنان با حداقل امکانات به فعالیت خود
ادامه دهند، در حالی که رؤیای المپیک در همین فضاهای کوچک شکل میگیرد.
مترجم:محمدمهدی سعیدی