این گروه خود را یک خانواده می دانستند و از هیچ کاری دریغ نداشتند. کادر سرپرستی بحرین گروهی بودند بدون ادعا. بی حاشیه بودن این کاروان، این نکته را به اثبات رساند که دنبال نام ها و افراد پرادعا رفتن لزوماً کارساز نیست و داشتن تیمی یک دست و بی ادعا به مراتب بهتر از جمع کردن افرادی است که به دنبال اثبات خود هستند نه موفقیت کاروان.
تجربه بحرین نشان داد که ورزش، نیروهای مدیر مستعد دارد و فقط باید آنها را کشف کرده و به آنها اعتماد کرد کاری که محمود خسروی وفا انجام داد و در تمام ایام ضمن حمایت از پاکدل دوش تا دوش کنار او بود.
اگر پاکدل همین مسیر را برود و تجربه بیشتری کسب کند و مراقب اطراف خود باشد می توان گفت ورزش کشور یکی از استعدادهای مدیریتی خود را کشف کرده است.
در خصوص نتایج که مشخص است ما صعود بسیار خوبی داشتیم و توانستیم از رتبه 20 دوره قبل به رتبه 4 برسیم این نیز می تواند به شرط برنامه ریزی و مراقبت از این استعدادها نویدبخش آینده خوبی برای ورزش ما باشد.
نکته ای که باید در اینجا به آن اشاره کرد این مطلب است که ما مرتب تکرار می کنیم راه رشد ورزش توجه به جوانان و نوجوانان و آموزشگاه است اما در عمل اهمیت چندانی برای مسابقات این رده سنی قائل نمی شویم. شنیده ام که پاره ای از اهالی ورزش در مقابل این مطلب که کاروان بحرین بی حاشیه بود می گویند دلیل آن بی اهمیتی مسابقات بود. این گفته حکایت غریبی دارد چرا باید آینده سازان این کشور بی اهمیت تلقی شوند؟ اگر کسی بگوید سرنوشت فرزندان یکی از این گویندگان اهمیتی ندارد چه برخوردی با او می کند؟
اما از آن سو این که کمیته ملی المپیک برای این مسابقات مردی باتجربه حضور در المپیک ها و آسیایی های مختلف و عضو فدراسیون جهانی کشتی بنام دکتر علی افتخاری، رئیس مرکز نظارت بر تیم های ملی، عضو هیئت اجرایی دکتر حمید عزیزی که سرپرست بازی های سنگال است و تیمی مجرب را راهی منامه کرد نشان می دهد که سرنوشت جوانان برای آنها مهم است حالا باید دید که آیا باغبانان ورزش هنر پرورش و نگهداری این گل های نو رسیده را دارند یا خیر؟بحرین میدانی بود هم برای پشتوانه سازی ورزشکاران و هم مدیران و سرپرستان.
از قدیم گفته اند که حفظ قهرمانی مهم تر از خود قهرمانی است حالا باید گفت حفظ این قهرمانان مهم تر از قهرمانی آنهاست امیدواریم شاهد رشد و شکوفایی آنها و دیدنشان بر سکوهای افتخار بالاتری باشیم.
به قلم غلامحسین شعبانی