هفته گذشته بود که پایگاه خبری وزارت ورزش و جوانان در خبری تعداد جلسات احمد دنیامالی در 14 ماه نخست وزارت را عدد 100 اعلام کرد. اهمیت اینکه تعداد جلسات وزیر ورزش 100 جلسه یا 1000 و یا یک جلسه باشد را به مخاطبان واگذار می‌کنیم. اما پیشتر دستاوردهای وزرای ورزش یا روسای سازمان تربیت‌بدنی به عملکرد و رتبه‌های کاروان‌های ورزشی در المپیک و بازی‌های آسیایی یا کلنگ زنی‌ها و ساخت‌وسازهای اماکن ورزشی و افزایش سرانه ورزشی کشور و این قبیل موارد می‌شناختیم. اما اکنون کار به‌جایی رسیده که با تعداد جلسات اداری دستاورد سازی می‌کنند، گویی وزرای گذشته دیدار نمی‌کردند یا توجهی به دیدار و گفتگو نداشتند.
ای‌کاش در دل این خبر اشاره می‌شد که به‌عنوان‌مثال در جلسه دهم این تصمیم گرفته شد و اکنون در جلسه 60 ام به ثمر نشسته است . خروجی جلسه سوم را انجام دادیم و بدان جامه عمل پوشاندیم. طبیعتاً جامعه ورزش خروجی این جلسات را بهتر از سئول نشینان درک می‌کنند. اینکه دائماً در سئول بنشینیم و این‌وآن، یا فدراسیون‌های مختلف را به وزارتخانه دعوت کنیم و برایشان روی منبر برویم، می‌شود شرایط حال حاضر ورزش کشور و 100 جلسه اشاره‌شده.
وزیر و معاونانش می‌توانند بپندارند با این جلسات و مصاحبه‌های فرمایشی تعریف و تمجیدی از بی‌سابقه بودن کیفیت این جلسات، دستاوردی نصیبشان می‌شود.اما در واقعیت باید پس‌ازاین دوره نتیجه این جلسات را مشاهده کنند. قطعاً جامعه ورزش وعده‌ها و سخنان آنان را در خاطر می‌سپارند و در آینده آنان را قضاوت خواهند کرد.
از احمد دنیامالی با توجه به سوابق اجرایی در شهرداری و فدراسیون قایقرانی انتظار می‌رفت برنامه‌های اجرایی و عملیاتی‌اش را رونمایی کند نه اینکه 100 جلسه برگزارشده را برایش به‌عنوان دستاورد تلقی کنند. کسانی که چنین عواملی را دستاورد وزیر می‌دانند قطعاً کمکی به دنیامالی نمی‌کنند و قصد دارند چهره گذشته او را نیز مخدوش کنند. بیشتر به این موضوع نمی‌پردازیم و این مسئله را به وجدان سئول نشینان و قضاوت جامعه مخاطب واگذار می‌کنیم.
میرزا حسین گیلانی