به گزارش رسانه‌های ایتالیایی، این خبر در جریان رویداد «زمان زنان» و برنامه‌ای با عنوان «دختران و ورزش در ایتالیا» اعلام شد. مسئولان کمیته برگزاری با تأکید بر «ماهیت تحول‌آفرین» این دستاورد، آن را بخشی از میراث پایدار المپیک معرفی کردند. دایانا بیانکدی، مدیر استراتژی و میراث بازی‌ها، گفت: «ورزش برای همه سخن می‌گوید؛ برای هر داستان و هر چالش. برنامه‌هایی مانند “دو مسیر” به ورزشکاران کمک می‌کند تحصیل و فعالیت ورزشی را همزمان ادامه دهند.» او همچنین از طرح آموزشی «Gen26» نام برد که با هدف مشارکت نسل‌های جوان در شکل‌گیری میراث این بازی‌ها طراحی شده است.
در این نشست که با حضور باربارا استفانلی، معاون سردبیر روزنامه کوریره دلا سرا برگزار شد، شخصیت‌هایی همچون لوسیانو بونفیلیو، رئیس کمیته ملی المپیک ایتالیا و ورزشکارانی چون مارتینا کایرونی، قهرمان پارالمپیک، و والنتینا مارچی، المپین پیشین و مسئول برنامه سفیران، درباره اهمیت شمولیت و حضور سخن گفتند. مروری بر تاریخ نشان می‌دهد که این مسیر تا چه اندازه دشوار بوده است. در نخستین المپیک زمستانی ۱۹۲۴ شامنوی، تنها ۱۱ زن در میان ۲۵۸ ورزشکار حضور داشتند (چهار درصد). این رقم در کوریتنا ۱۹۵۶ به ۱۶ درصد رسید و پس از سیاست‌های قوی‌تر کمیته بین‌المللی المپیک در دهه ۹۰ میلادی، شتاب بیشتری گرفت؛ تا جایی که سهم زنان در ناگانو ۱۹۹۸ به ۳۶ درصد و در پکن ۲۰۲۲ به ۴۵ درصد رسید.
تحقق برابری کامل در بازی‌های پاریس ۲۰۲۴، نقطه عطفی در جنبش المپیک بود و مسیر را برای آینده هموار کرد. پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که در المپیک لس‌آنجلس ۲۰۲۸ حتی برای نخستین بار شمار ورزشکاران زن از مردان پیشی خواهد گرفت؛ تحولی که نشان‌دهنده روندی برگشت‌ناپذیر در تاریخ بیش از یک قرن المپیک است.