این مسأله مختص ورزش ایران نیست و در دیگر کشورها هم مقامات طرفدار تیم هایی هستند و کسی بر آنان خورده نمی گیرد اما در ایران متفاوت است.در کشور ما سرخابی بودن آفت وزرایی است که در مسند قدرت باشند. با کوچکترین اظهارنظری رنگی تلقی می شوند و مورد حملات تندی قرار می گیرند. قبول داریم که سطح و ظرفیت مدیران ما بسیار تنزل پیدا کرده اما انتظارات و دانش مربیان و طرفداران نیز بسیار پایین آمده است.
برای مثال پس بازی دربی شب گذشته سرمربی تیم بازنده به جای بیان دلایل دو باخت اخیر خود حمله و جملاتی را در مورد کری خوانی وزیر ارتباطات به کار برد که زیبنده نبود. از طرفی کری خوانی وزیر یک کشور هم نباید به گونه ای باشد که بخواهد تا این حد سطح خود را پایین بیاورد که بخواهند شعور او را زیر سوال برند و چنین به او حمله کنند. اما سرمربی تیم ها هم باید به کار خودشان بپردازند و اینکه توییت یک وزیر چگونه به گوش سرمربی این تیم رسیده که بلافاصله پس از بازی بدان بپردازد هم جای تعجب دارد که به جای توجه به مسائل پیش آمده به حاشیه‌ها پرداخته است، گویی دنبال بهانه ای بوده تا تسکینی برای هواداران فراهم کند که ببینید اگر ما نتیجه نمی گیریم دلیلش این است.
اگر بخواهیم بر دخالت مقامی غیر ورزشی مانند وزیر ارتباطات صحه بگذاریم در ادوار پیشین روسای جمهور نیز به رنگ خاصی علاقه داشتند لذا تمام قهرمانی ها و نتایج را باید مختص مدیران بدانیم؟ مدیران و صاحب منصبان در هر سطحی که باشند حق دارند از تیم مورد علاقه خود طرفداری کنند.
از مشهورترین این افراد می توان به برلوسکونی نخست وزیر اسبق ایتالیا اشاره کرد که همزمان مالک باشگاه آث میلان هم بود، اما هرگز قهرمانی های این تیم از سوی اینتری ها مورد مناقشه قرار نگرفت، اوباما طرفدار باشگاه وستهام انگلیس بود، اولاند فرانسوی نیز بارها با لباس تیم موناکو در انظار ظاهر شد، اگر مردم این کشور می خواستند با مدیرانشان برخورد کنند باید همه مدیران خود را عزل و برکنار کنند. البته سیستم های نظارتی هر کشور باید مانع شوند که مدیران کلان از قدرت خود برای تیمشان بهره ببرند و سواستفاده کنند.
در ایران نیز وضع بر همین منوال است. اگر وزیر ورزش اینقدر قدرت دارد که تیم مورد علاقه خود را این همه سال در قدرت نگاه دارد پس باید به سایر ورزش ها هم رسیدگی می کردو حال و روز ورزشمان به این روز نمی افتاد. از لحاظ آماری نیز از سال 1395 تاکنون پرسپولیس 5 بار استقلال 3 بار برنده دربی بوده‌اند و 4 بار هم بازی این دو تیم به تساوی کشیده شده است.
سال هاست که ورزش همین وضعیت را پیدا کرده. مشکلی را با مشکل دیگر می پوشانند و خود را پشت اظهار نظر دیگران پنهان می‌کنند تا حاضر نشوند مسئولیت عملکردشان را بپذیرند. کسانی به دنبال این هستند تا از پیروزی ها بهره مند شوند اما در شکست ها به دنبال بهانه هستند، تا روزی که وضع اینگونه باشد ورزش کشور هیچ پیشرفتی نمی کند.
به قلم: حسین محمدی