روز جهانی جودو و جای خالی ملی‌پوشان ایران

شناسه خبر : 13433
سه شنبه 06 آبان 1399 ساعت 10:12
رشته های ورزشی | ورزش های رزمی
روز جهانی جودو و جای خالی ملی‌پوشان ایران

امروز روز جهانی جودو بود. رشته‌ای که در سال‌های نه چندان دور قهرمانانش در رقابت‌های جهانی و آسیایی می‌درخشیدند؛ رشته‌ای که روزگاری یکی از بهترین فدراسیون‌های کشور را داشت و همه جودوکاران از اینکه پا روی تاتامی می‌گذاشتند به خود می‌بالیدند.

چه کسی فکرش را می‌کرد ظرف مدت یک سال اوضاع از این رو به آن رو شود؟! یا رشته‌ای که با همه قوانین ظالمانه بارها و بارها در میادین بین‌المللی حاضر شد و با هر سیاستی بی‌آنکه لطمه‌ای ببیند، کارش را پیش برد به یکباره با چنین تعلیق ناجوانمردانه‌ای روبه‌رو شود؟

چه کسی فکر می‌کرد رئیس فدراسیون جهانی که در حاشیه مسابقات جهانی باکو از تیم کشورمان به خاطر کسب عنوان چهارمی با تنها 3 جودوکار به صورت لفظی تقدیر کرد به یکباره اینقدر بی‌رحم شود که آینده هزاران جودوکار را در ایران نبیند و چشم‌اش را روی مردی و مردانگی ببندد؟!

جودو 2 بار دیگر هم تعلیق شده بود اما موضوع آنقدرها جدی نبود و به کمک برخی چهره‌های شناخته شده مشکل حل شد ولی اینبار ظاهراً موضوع جدی‌تر بود یا جدی‌ترشد.

فدراسیون جهانی درست بعد از پایان رقابت‌های ژاپن بهانه خوبی به دست آورد تا به اهدافی که در سر داشت برسد؛ به اهدافی که شاید در این سال‌ها داشت ولی هیچ گاه مجالی برای پیاده کردن آن پیدا کرد. تیم کشورمان بعد از سالیان دراز در مجارستان به مدال جهانی رسید و در دوره بعدی نیز در باکو  چنان غوغایی به راه انداخت که بدون شک نام جودوی ایران بار دیگر بر سر زبان‌ها افتاد.

وضعیت آنقدر خوب بود که حتی هزینه مربی خارجی‌مان را نیز فدراسیون جهانی تأمین می‌کرد و حتی فدارسیون جهانی یکی از تورهایش را به میزبانی کشورمان برگزار کرد. شاهد برگزاری سمینارهایی با حضور اساتید بین‌المللی در تهران هم بودیم.

هیچ کس فکرش را نمی‌کرد که آقای رئیس ناگهان اینقدر تغییر کند و از حامی جودوی ایران به دشمن شماره یک جودوی کشورمان تبدیل شود. ای کاش ویزر کمی هم عکس‌های تور جهانی را در ایران دوره می‌کرد و با عکس روزجهانی جودو که امروز در میدان آزادی گرفته شد مقایسه می‌کرد. او که به عنوان رئیس فدراسیون جهانی باید حامی تمام جودوکاران دنیا باشد نباید این وظیفه ذاتی را با مسائل سیاسی آلوده می‌کرد ولی افسوس و صد افسوس که این اتفاق شوم افتاد.

اتفاقی که باعث شد مسئولان تراز اول ورزش کشور همچون وزیر ورزش و جوانان و رئیس کمیته ملی المپیک هم برای تغییرش آستین بالا بزنند. شاید سلطانی‌فر و صالحی‌امیری در این راه با قدرناشناسی‌هایی هم روبرو شدند اما مهم آن است که تاریخ در مورد تلاش آنها چه خواهد نوشت. شاید اگر بیشتر به مشاوره‌های مسئولان توجه می‌شد حالا با استرس کمتری منتظر حکم CAS  بودیم.

در داستان تعلیق جودو این شایدها و اگرها آنقدر زیاد است که هر کدامش نیاز به بررسی دقیق‌تر و تامل بیشتری دارد. مثلا شاید اگر قانون کناره‌گیری بازنشسته‌ها تدوین نمی‌شد، شاید اگر به هر ترتیبی بود اجازه اعزام ورزشکار به ژاپن صادر نمی‌شد، شاید اگر شکایت نمی‌کردیم یا حتی شاید اگر اجازه می‌دادیم آنهایی که نفوذی در فدراسیون جهانی دارند مستقیما وارد عمل شوند امروز اوضاع کمی بهتر بود.

بگذریم و امیدوار باشیم تا شاید دادگاه CAS حق را به حق دار دهد و نشاط و انگیزه به تاتامی‌های جودوی کشورمان بازگردد.

روز جهانی جودو بدون حضور تمام کشورها هیچ طعمی ندارد و ای کاش IJF این را درک کند.

سید ایمان میری