به گزارش منهای فوتبال، نزدیک به دو دهه فقط دو سه مربی به عنوان دستیاران مربیان خارجی در تیم‌های ملی لانه کردند.
طی این سال‌ها به بسیاری از مربیان تیم‌های باشگاهی کمتر یا اصلاً توجه نشد تا این دسته از مربیان نتوانند تجربیات خود را در تیم ملی به نمایش بگذارند. مانند مصطفی هاشمی که با کارنامۀ موفق خود در تیم‌های باشگاهی در تیم‌های ملی دیده نشد. دلایل این کار قطعاً فنی نیست چون کارنامۀ هاشمی به نسبت مربیان ایرانی روشن است.
او در هر دوره‌ای فقط خودش بود و با رفتن آن و آمدن این رئیس فدراسیون، از این شاخه به آن شاخه نپرید!
بازیکنانی مثل صمد نیکخواه بهرامی، سجاد مشایخی، امیر صدیقی، نوید رضایی‌فر و ... بعد از کار کردن با مربیان در مراحل پایه، در تیم‌های بزرگسال با هاشمی، دوران باشکوهی داشتند دورانی که در انتظار بهشاد عرب‌زاده و محمدسینا واحدی است.
جایگاه هاشمی در سطح کلان مربیگری بسکتبال ایران محفوظ اما طی نزدیک به دو دهه به مربیان دیگر هم بها داده نشد. مربیانی که در تیم‌های باشگاهی عرض‌اندام کردند و استعداد خود را به نمایش گذاشتند اما به دلیل بی‌ثباتی تیم‌ها، دیده نشدند یا فدراسیون‌های قبلی و فعلی بر تلاش‌های آنها وقعی نگذاشتند.
جواد رحمتی‌پوراز همین دست مربیان است یا محمدرضا اسلامی که یک بار دیگر اعتماد شیمیدر را جلب کرد. حماد سامری و حمیدرضا کلاسنگیانی، مربیان تیم‌های قهرمان و نایب قهرمان فصل گذشته لیگ برتر.
باز هم مربیانی داریم که نام نمی‌برم چون قصدم ایجاد باورهای تازه در مربیگری و برداشتن انحصار است که از روی ناآگاهی افرادی که مسئولیتی می‌گیرند، در بسکتبال پدیدار می‌شود.
حماد سامری با تیم نفت آبادان در لیگ برتر قهرمان شد و در جام باشگاههای آسیا به چالش کشیده شد. او نه از رانت‌های یک شبه برای مربیگری در تیم‌های ملی استفاده کرد و نه با هر نتیجه‌ای، عزیز شمرده شد. باخت، اما بازنده نبود. تیمش بعد از قهرمانی در لیگ برتر، چند پاره شد و تمرین درست و حسابی هم نداشت اما مردانه لب خط ایستاد. با پشتوانۀ قهرمانی و نایب قهرمانی در لیگ برتر و حمایت باشگاه. حلقه گمشده برای مبارزه با انحصارگرایی در مربیگری بسکتبال، همین وجود سامری‌هاست که باید دیده شوند.
امثال سامری باید حمایت شوند و در زمینۀ ارتباطات بین‌المللی باید فرصت‌های دیگری به آنها داد. نابرابری در بسکتبال به ویژه در فدراسیون جدید، انحصار ایجاد کرده و دو سه تا مربی با رانت‌خواری و انحصارطلبی می‌خواهند با گِل‌آلود کردن آب ماهی بگیرند.
اجازه بدهید سامری‌ها کار کنند. هنوز که به اندازۀ شما نباختند.